Przy akredytacji zaczepił nas dziennikarz z mikrofonem. Siedzieliśmy na śpiworach i plecakach z obłędem w oczach przeglądając program (zupełnie bez percepcji jego treści - raczej syciliśmy się objętością zapisanej gęsto broszurki). Nieco zblazowany gość zaczął od pytania o to skąd przybywamy. Jego szara twarz na chwile rozjaśniała w zdziwieniu gdy usłyszał, że z drugiego krańca kraju. Freaks. Może też się przebieramy za elfy albo gobliny? Nie aż tak źle nie jest, Maciek w zamian zaproponował równie niezrozumiałą opowieść o cudownej japońskiej desce. No i to że przyjechaliśmy nie znając konkretnych atrakcji. Reporter nagrał na prawdę sensacyjny materiał, a my ruszyliśmy zostawić toboły w schronisku.
Niby przyjechaliśmy w ciemno, ale każdy w duchu liczył na dobry panel, jakąś sesyjkę lub larpa i granie w planszówki do bladego rana. Mimo pewnych niedogodności przestrzenno-organizacyjnych konwentu można powiedzieć, że dostaliśmy to czego chcieliśmy. Z dużą nawiązką. Tricon był prawdziwym studenckim rajem, cały dzień siedzieliśmy w salach wykładowych Politechniki Śląskiej. Wybieraliśmy mocno postmodernistycznie - skakaliśmy między salami zmieniając co godzinę klimat: od naukowego (prześwietny panel o ludzkiej entropii), poprzez klasyczny rpg'owy (co to jest jeepform?) i konkursowy (z pozytywnym skutkiem!) aż po dziecięcy gdzie w pocie czoła pracowaliśmy nad doskonałą formą origami. Nie obyło się jednak bez paru wpadek - prelekcje o Lemie i technologii w Diunie mnie osobiście mocno znużyły. Sinusoida i tak oscylowała bardzo wysoko. Zawiedliśmy się za to na larpach - większość z nich po prostu się nie odbyła, "Tożsamość DROIDA" jedyny na który się załapaliśmy szybko przekształcił się w ekonomiczną psychozę obliczeń. Było ekscytująco, choć gdy emocje opadły mieliśmy wiele zastrzeżeń do szczegółów przygotowania, bardzo grywalnego w gruncie rzeczy, pomysłu. Psychicznie poturbowała nas sesja. Jesteśmy spaczeni własnym stylem gry - ze strony MG miało być miło, bohaterowie z supermocami, heroic itp. wyszedł scjentystyczny terror podejrzeń. Godzinami błąkaliśmy się w laboratorium szukając sensu i celu. W końcu jedyne czego pragnęłam to uwolnienie się z mentalnej pułapki - jakkolwiek: przytakując prowadzącej lub dążąc do samounicestwienia postaci. Ponoć nie rozegraliśmy nawet wstępu do właściwej przygody. Może i dobrze. Długo będę to wspominać.
W pamięci zostanie mi także wieczór z dodatkiem do Stronholda. Nikt nie chciał nam wytłumaczyć zasad do tej skomplikowanej gry oprócz samego autora. Trzewiczek wyjął pudło z prototypem i na parę godzin zamieniłam się w dzielnego obrońcę średniowiecznego grodu. Wszystko szło gładko, nieumarli ledwo podchodzili pod mury twierdzy gdy naglę w przedostatniej turze pchani zabójczym dla obrońcy rozwiązaniem mechaniki wdarli się do środka. Szkoda, że nie mieliśmy okazji podzielić się z autorem krytycznymi uwagami. Może by coś pomogły w zbalansowaniu gry. Niestety jak podaje stronka Portalu tytuł poszedł już do druku. Zobaczymy czy bardziej grywalny :)
Oczywiście imprezie dodawało atrakcyjności samo miasto. Cieszyn trochę polski trochę czeski. A więc piwko i przedziwna dwujęzyczna komunikacja przy pomocy której o dziwo można było całkiem rozsądnie się dogadać. Po konwencie ruszyliśmy w pełną przesiadek drogę do Kłodzka a następnie w góry stołowe. Warto było choć na jeden dzień zaszyć się w lasach i pobłądzić wśród posępnych kilkumetrowych kamieni. Deszczowa i mglista pogoda która wpierw zachwyciła nas swoim warhammerowym urokiem szybko jednak dała nam w kość. Przemoczeni do szpiku kości uciekliśmy do cywilizacji i codziennego życia. Ale już za rok...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz